Roczne rozliczenie podatku za rok 2023 jest już na finiszu. Dlatego jest to ostatni dobry moment na rozliczenie mało popularnej ale ważnej ulgi. Chodzi o tzw. hipotetyczne odsetki od kapitału własnego (ang. Notional Interest Deduction).
Zgodnie z art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT: „W spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
1) dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.”
Przykładowo, dla 2022 r. wartość stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego ustalana jest za ostatni rok poprzedzający ten rok podatkowy. Na ostatni dzień 2021 r. wynosiła ona 1,75% – zatem oprocentowanie dla celów NID wyniosłoby 2,75%. Z kolei, dla 2023 r. wartość stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego ustalana jest za ostatni rok poprzedzający ten rok podatkowy. Na ostatni dzień 2022 r. wynosiła ona 6,75% – zatem oprocentowanie dla celów NID wyniosłoby 7,75%.
Jednocześnie, według art. 15cb ust. 2 Ustawy CIT: „Koszt (…) przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.”
Co ważne, na podstawie art. 15cb ust. 3 Ustawy CIT: „Łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.”
Należałoby zatem obliczyć wysokość hipotetycznych odsetek dla każdego roku – pamiętając o trzyletnim rozliczeniu i limicie 250 tys. zł kosztu rocznie.
W praktyce, oznacza to że jedna czynność (np. jednorazowe przekazanie określonej kwoty na kapitał zapasowy) może dać łącznie nawet 750 tys. zł „dodatkowych” kosztów podatkowych.
W zakresie innych kwestii, jeżeli właściciel zadecyduje w ciągu kolejnych 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce, o wypłaceniu przedmiotowych zysków, które zostały przeznaczone na kapitał zapasowy, to koniecznym będzie zwiększenie podstawy opodatkowania.
Chociaż Ustawa CIT nie normuje wprost kwestii wypłat z kapitałów organy podatkowe uznają, że powinien tu zadziałać analogiczny mechanizm – tzn., że nie następuje tu konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów, lecz że należy rozpoznać przychód „na bieżąco” (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2021 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.330.2020.1.AR).
Nie ma przy tym przeszkód, aby spółka wypłacała dywidendę z zysku, który nie został przekazany na kapitał zapasowy, np. takiego, który został wypracowany w innym okresie.
Potwierdza to przykładowo interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 lutego 2022 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.554.2021.1.MK) oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 marca 2023 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.98.2023.1.DD).
Warto jednak, aby uchwała o wypłacie precyzyjnie określała z którego roku pochodzi wypłacony zysk.
Co jeśli jednak takiego zapisu nie ma?
Komentowaliśmy już dla Państwa taką sytuację – zapraszamy do lektury naszego komentarza: https://www.ulve.pl/koszty-hipotetycznych-odsetek-takze-przy-wyplacie-zysku-z-lat-ubieglych/.
