Część ceny zakupu towarów określona jako należna z tytułu licencji podlega WHT.
Wnioskodawca (spółka) to dystrybutor kosmetyków. Nabywa on towary od podmiotu powiązanego (zagranicznego zakładu zagranicznej spółki). W umowie zawartej pomiędzy wnioskodawcą, a zakładem znajduje się zapis, zgodnie z którym 3% ceny nabywanych przez wnioskodawcę towarów stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę (tj. spółkę) ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów.
Spółka zadała Dyrektorowi KIS pytanie, czy ujęte w cenie nabywanych przez wnioskodawcę towarów wynagrodzenie za korzystanie ze znaków towarowych będzie podlegać opodatkowaniu WHT w Polsce?
Zdaniem spółki odpowiedź powinna być negatywna, bowiem jest to świadczenie mieszane. Element „licencyjny” jest przy tym świadczeniem pomocniczym wobec świadczenia głównego („towarowego”).
Organ jednak nie zgodził się z jej stanowiskiem argumentując, że opłata za prawo do korzystania ze znaków towarowych nie jest elementem ubocznym świadczenia głównego i jej znaczenie nie jest znikome – jest to odrębny element umowy. Dlatego też i w świetle Ustawy CIT i właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) powinna ona podlegać WHT.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargę spółki oddalił. WSA wskazał, że mamy do czynienia z dwoma różnymi już rodzajowo czynnościami – nabyciem przez Spółkę towaru z jednej
strony, oraz nabyciem prawa do znaku towarowego. Stąd podejście organu było trafne.
Rozstrzygnięcie to zostało podtrzymane przez NSA.
NSA stwierdził, że sąd musi poruszać się w ramach stanu faktycznego, opisanego we wniosku. Z niego zaś wynikało, że opłata obejmuje dwa elementy, w tym opłatę z tytułu należności licencyjnej. Nie jest zatem zasadny zarzut spółki, że organ próbuje wydzielić tę płatność z całości świadczenia. Nie można też powiedzieć, że płatność ta „dzieli” los świadczenia głównego (towarowego). W świetle tego stanu faktycznego nie ma wątpliwości co do obowiązku w WHT, tak na gruncie Ustawy CIT jak i UPO.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2023 r., sygn. akt II FSK 2034/20.
